Drodzy panowie i panie, mam kłopoty…ze sraniem.

Idą gazy, idą gazy

Po dwa razy.

Będą biedne moje panie,

Gdy gaz się wydostanie.

Siedzę, stękam, ciągle w kiblu,

Zatwardzenie mi obrzydło.

Żeby zrobić chociaż trochę,

Wystawiłam swą kokochę.

A stolca jak nie było, tak nie ma.

Wypierdziałam całą symfonię Beethovena..

Co się namyślę, co naturbuję,

A stolec wciąż się nie pokazuje.

Zjadłam gruszki dwie,

A stan nie poprawia się.

Zjadłam gruszki i renklody,

A odchodzą tylko wody.

Wkładam mydło, wkładam palec,

A gówienko jak zakalec.

Wszystkie sposoby już wypróbowane,

A stolce ciągle nie udane.

Idą gazy, idą gazy,

Po dwa razy.

Idą gazy raz po raz,

Potem jeszcze raz,

Piję wodę, piję mleko,

A wypróżnienie wciąż daleko.

Choć bardzo się staram,

Wciąż mam mylny alarm.

Skaczę, brykam, podskakuję,

A gówienko nie wyskakuje.

Bardzo dużo dziś bym dała,

Żebym kiszkę pustą miała.

Nagle się buntuję,

Zrobić kupę rozkazuję, potrzebuję!

Chociaż głowa się buntuje,

Pupa nie reaguje.

Miłe panie, miłe panie,

Na dziś zakończę to pisanie.

A maślankę kupię sobie,

Wtedy gówno pójdzie w obieg.

Kładę czopek głęboko w pupę,

Omal nie rozerwało mi dupę!

Po wielkich i ciężkich cierpieniach,

Doczekałam wypróżnienia! Uff…

Wiersz został przyjęty gromkimi brawami i salwami śmiechu, co bardzo ucieszyło autorkę.

Dziękujemy za świetną zabawę.